Dynamiczny rozwój gospodarki spowodował z jednej strony poprawę wskaźników ekonomicznych i dał pracę milionom ludzi, którzy do tej pory nie mogli na nią liczyć. Pewne modele zachowań właścicieli wywołały jednak społeczne niepokoje, które dopiero miały przybrać na sile i zaowocować powstaniem groźnych ideologii.
Ruchy socjalistyczne w Europie można do tej kategorii zaliczyć. Zaczęły rosnąć ruchy polityczne walczące z zastanym porządkiem i kontestujące kapitalistyczny ład w gospodarce i społeczeństwach.
Spotkało się to z naturalnym oporem konserwatystów i monarchistów, którzy w socjalizmie widzieli zagrożenie dla tradycyjnych wartości i ekonomicznego rozwoju. Czasami rozprawa z nimi przybierała charakter siłowy, ale nie zawsze.
Niemiecki kanclerz Otto von Bismarck, choć generalnie niechętny socjalistom, wprowadził w życie część ich postulatów, aby rozładować napięcie i uczynić lewicę mniej atrakcyjną. Wkrótce okazało się, że bismarckowski model reform został przyjęty także w innych europejskich państwach.
